Ας επικεντρωθούμε πρώτα στη συντριπτική εντύπωση της πολυτέλειας: αντί να διακοσμήσει ολόκληρη την περίμετρο του κτηρίου, ο αρχιτέκτονας εκθέτει τις τέσσερις γωνίες του κύβου για να παίξει με την στιβαρότητα των υποστυλωμάτων και των κολόνων με τις στηθιαίες περιφέριες. Η εικόνα βασίζεται στον μηχανικό εξοπλισμό από τσιμέντο, μέσα σταν οποίο ενσωματώνονται δύο ακόμη σκάλες, η μία από τσιμέντο και η άλλη από μέταλλο, κάτω από τις οποίες υπάρχει μια προέκταη που μοιάζει με αρμόνικα.

Από ολόκληρη τη γενιά των σταρ της δεκαετίας 1960-1980, μόνο ο Μαυρομμάτης είχε την πολυτέλεια να "σπάσει" μια τέτοια μπρουταλιστική πανδαισία.

Ο αρχιτέκτονας Χριστάκης Σεργίδης, ο οποίος γνώρισε τον Μαυρομμάτη μέσω της δουλειάς του, τον θυμήθηκε έτσι: "Τι θα θέλατε να μάθετε γι' αυτόν; Ήταν εκκεντρικός (γέλια), εντάξει, πολύ ισχυρός οπαδός των ιδεών του, ισχυρή προσωπικότητα και ένας από τους αστέρες που δούλευε για πλούσιους και σημαντικούς ανθρώπους".

Στην πραγματικότητα, δημιούργησε δύο έντονα διαφορετικές προσόψεις, διακοσμώντας και τους δύο δρόμους.

Ας θυμηθούμε πώς ο μεγάλος Γάλλος αρχιτέκτονας Λε Κορμπυζιέ, ενώ εργαζόταν στο κτίριο Τσεντροσογιούζ στη Μόσχα, δημιούργησε δύο διαφορετικές προσόψεις, στην οδό Μιασνίτσκαγια και στη λεωφόρο Σάχαρωφ.